29 Eylül 2012 Cumartesi

Değişen mekanlar, değişen insanlar

Yazının Şarkısı

Sustuklarım içimde büyümesin diye yazıyorum yine.

Değişen mekanlarla birlikte değişen insanlarla da karşılaşıyorsunuz gerçekten. Mekan değişikliği çok hoşuma giden bir şey değil ama şehir değişikliği yapmak isterdim. İzmir de olmak isterdim mesela. İzmirden daha huzurlu bir şehir olduğunu düşünmüyorum açıkçası. Her şeyi bırakıp gitmedikçe, geçmişini tamamen silemedikçe yeni bir düzen kuramıyorsun kendine. Geçmiş kanserli hücre gibi sarıyor bir anda hayatını. Neyse insanlar diyordum. Her cins insanla tanışıyorum şu sıralar. Herkes ayrı bir garip, ayrı bir kendi derdinde. Bende kendi derdimdeyim aslında, kimse umrumda değil. Sadece insanların benim hayatımı bok etme çabasını yadırgıyorum içten içe. Biri çıkıyor "bak hep yanındayım, bana güven" diyor sonra iki gün geçiyor ve puf! Yok olmuş! Ve bu giden sevgili değil arkadaş oluyor genellikle. Arkadaş konusunda Beste ve Boran harici kimseye güvenemeyeceğim sanırım. Özellikle de insanlar bu kadar bencilken.

Hiç yorum yok: