14 Nisan 2012 Cumartesi

Bu bir iç dökme yazısıdır.

Yazının şarkısı

Selam , ben klasik cumartesi postu yazmak amacıyla bilgisayarı açmış ama cumartesi postu yerine yazının içine sıçmış sıvamış o kızım peki sen kimsin ?

Bu yazıyı yazma amacım yok aslında dertler paylaştıkça azalır diye düşünüp , içimi dökme çabasındayım.Derdim var mı yok mu bende anlayamıyorum.Kalbim parçalara bölünmüş durumda , hangi parçadan başlasam yazmaya bilmiyorum.Her parçayı tanıtacak zamanım var mı onu hiç bilmiyorum.Hayır hayır derdim uzun kirpik falan değil artık her şeyi takmıyorum.Ders , ders diye kuduran , ablamda bulamadıkları başarıları benim üstümde arayan bir aileden bahsetmek bile istemiyorum.Sürekli saçma salak triplere girmiş arkadaştan , saçının güzel olmadığı ağlamaktan gözlerinin şiştiği kötü bir gününde " ayy canıım sen çok dağılmışsın" diye seni ezmeye çalışan yılış yılış yavşakları da saymıyorum.Kafanın attığı bir günde ders dinlemeyip , günlük yazdığında " ne yazıyorsun kızım sen" diye bağıran şerefsiz hocalarla da değil derdim." O zaman kimle derdin salak bir saattir yazıyı derdinin kimle olduğunu öğrenmek için okuyorum" diyeceksiniz ( belki de o kadar uzun bir cümle kurmazsınız).Bende bilmiyorum derdimin kimle olduğunu.Sınav haftası aynı zamanda mezuniyet haftası olunca "daha yalnız , daha yorgun" oluyorum.En ufak şeyde hayvan gibi ağlayıp sonrasında espri yapan salak bir arkadaşa gülebiliyorum.Zaten iyice değiştim şu sıralar."Bundan sonra kimseyi takmıyorum" kararımdan sonra bu kararı abartmış en yakın arkadaşlarımı dahi sikime takmayıp onları kendimden soğutabiliyorum mesela.Veya abartılı tepkiler verebiliyorum ( beden hocasının yanımda olduğunu fark etmeden " herkes kendi sikine baksın abi , karışmayın bana diye bağırmamı kastediyorum).Kafamı toplayamıyorum işte şu sıralar.Blog 'a dahi düzgün bir yazı yazamıyorum.Haftaya bugün balıkesir'e sonraki gün dikiliye gideceğim.Belki sakinleşir , kafamı dinler ve dönünce daha fazla kalp kırmam diye düşünüyorum.Ama duygularımı kaybetmiş gibiyim.En yakın 1-2 arkadaşım hariç kimseye sevgi duyamaz oldum.Kalpsizliğim yüzüme vurmuş olmalı ki "Ne biçim bakıyorsun sen , korkuyorum valla döveceksin diye" laflarına maruz kalıyorum.Neyse işte öyle dengesizim şu sıralar.Anlatması benden yardım etmesi sizden.Öperim gözlerinizden (kafiye oldu lan).

2 yorum:

zeki dedi ki...

Kafaya takma kardeşim ben varım biz varız her şey yoluna girer :)

Hande dedi ki...

İnşallah :)