Ben mi yalnızım? Güldürmeyin.

Haha bir nefret püskürtme yazısına daha hoş geldiniz. Böyle bir yazı yazmak istemezdim ama bazı insanlar gerçekten sınırları zorluyorlar. Başkalarının mutsuzluğundan mutlu olabilecek kadar yavşak insanlar bunlar. Sanıyorlar ki onlar benim zor anlarımda dalga geçince ben çok üzülüyorum. Ama hayır onları kimse siklemiyor. Çok arkadaşımın olmamasının sebebi yanlış algılanıyor. Kimse beni istemediği için değil, ben onları istemediğim için arkadaşlık etmiyorum. Zaten bana göre "gerçek arkadaş" diyebileceğim yeterli sayıda arkadaşım var. En azından onlar gibi yalnız kalmamamk için önüme gelene yavşamıyorum. Zaten bu insanların ben canını zamanında yaktım ki hala kuyruk acılarını unutamıyorlar. Hala evde durmam da yanlış algılanıyor. Onlar en boktan yerlerde 9-10 gün tatil yaparken ben onların içeri dahi alınamayacağı yerlerde istediğim kadar kalabilirim. Fakat anlatmıştım Hüseyinin iyileşmesini beklediğimi söylemiştim. Benim kararlarım, benim hayatım bu boktan insanları neden bu kadar çok ilgilendiriyor bilmiyorum. Hiç işleri güçleri olmayan gereksiz insan bunlar. Ben onları yazdığım 4-5 sayfa ile ezebilirken onlar anca ettikleri 3-4 küfür ile kendilerini adam sanıyorlar. Ama hayır kızlar üzgünüm, ben sizi insan yerine dahi koymuyorum. Son olarak artık yavaştan bavul toplamanın zamanı geldi. Tatil başlıyor benim için. Böyle örümcek beyinli insanlardan uzak bir yerde deniz kıyısında hepsinin acısını çıkaracağım. Arkadaşlarımla gezeceğim, eğleneceğim. Ve siz anca insanların dedikodusunu yaparak salaklığınıza salaklık katacaksınız.

Not: Üstüne alınması gerekenler alınmıştır herhalde