
Konuşmalar şöyle ; (H ben , Z arkadaş , K kadın, A arkadaşımın annesi )
K: "Şu kendi kadar güzel gül alasın"
H:"yok abla ya"
Z : Ne alcam ( Biraz kütük.)
K: Oh oh çok güzelmişsin maşallah , kızımız çok güzelmiş al işte bir gül.
Z : .......
K: Allah sahibine bağışlasın kızım seni
H: Haha sağ ol abla ( Artık gülmeye başlıyorum)
A: Sıkıştırma onlar kardeş ( tabi öz kardeş değiliz ama kardeş gibiyiz arkadaşın annesi dahi öyle görüyor)
İşte biz böyle tam kıpkırmızı olmuşken arkadaşın annesi geldi kurtardı bizi. Sonra ben eve gittim kalem falan alıp dershaneye gideceğim. Evde kimseyi bulamadım , anahtarsız kaldım , annemden anahtarı aldım , eve geldim , tam çıkıyorum çorabım yırtıldı. Hay sokayım aksiliğine dedim. Dershaneye girdim sınav salonunda oturuyorum karşıdan kim geldi? Uzun kirpik ! Arkadaşımla gülüştüler falan bir şeyler konuştular , göz göze gelince ben sınıftan dışarı çıktım. Ben kapının önünde beklerken bu arkadaşıyla yanımdan geçiyordu arkadaşı naber falan dedi. Ve ben o kafayla sınava girdim. Çıkışta da onu görmemek için hızlı hızlı eve koştum.Şimdi hava yağmurlu gibi. O kadar vurdum duymaz biri olmasaydı beni gördükten sonra yağmur yağınca belki anılarımızı hatırlayacağını düşünürdüm. Ama ben bunları düşünürken o başkalarıyla eğleniyor zaten.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder